Auteur archieven: AGA

De eerder aangekondigde infoavond over Engels antifascisme in de jaren 70 met Martin Lux is helaas afgelast door ziekte van de gastspreker. Deze infoavond stond gepland voor zaterdag 10 februari as.

Wij hopen dat Martin snel weer de oude is en dat wij hem dan alsnog een keer in Amsterdam kunnen ontvangen. Informatie over onze volgende infoavond in de Bollox volgt binnenkort.

Martin Lux spreekt in de Anarchistische Bibliotheek/Bollox
Eerste Schinkelstraat 14-16 in Amsterdam
zaterdag 10 februari
aanvang: 18.00 uur

Kort geleden is het boek Anti-Fascist uitgekomen. Dit autobiografische boek van Martin Lux vertelt over de strijd tegen fascisme in Engeland. Anti-Fascist leest weg als een stormachtige rel. Het begint bij kleine acties begin 70er jaren en neemt de lezer vervolgens mee door grote veldslagen tegen ‘the Master Race’ verderop in dat decennium. Het boek zal, zoals de achterflaptekst al verraadt, pacifisten niet aanspreken, maar het is een must voor de straatvechtende anarchist die fascisme met iedere mogelijkheid wil stoppen. Martin Lux komt in de Bollox vertellen over het boek en zijn ervaringen. Naast luisteren naar smeuïge anekdotes is er ook alle tijd om te horen wat zijn motivaties waren, hoe georganiseerd werd en nog eens met hem van gedachten te wisselen.

Martin Lux – Anarchist, Anti-Fascist, and all-round troublemaker…..

Martin Lux has been a seminal and pivotal figure on the British anarchist scene for many years, most notably during his involvement with Class War during the 1980s.
Notorious for its advocacy of urban riot and ‘by any means necessary’ attack on authority, Class War’s – and Martin Lux’s – reputation became legendary. Prior to Class War, however, Martin was a fearsome, London-based anti-fascist. Always ready and able to challenge, disrupt and fight fascism when ever and where ever it reared it’s ugly head. These days, as fascism in all it’s colours creeps once again back onto the streets and into the political mainstream, Martin’s experience and advice is more valid and important than ever.

Martin’s tales of his days as a street-fighting anti-fascist have recently been published in book-form. Entitled ‘Anti-Fascist’, Martin will be reading from it on February 10, as well as discussing his other current activities.

Hieronder bij wijze van voorproefje……Hoofdstuk 6 uit Anti-Fascist
De jaren erna waren, tenminste wat de nazi’s en fascisten betreft, rustige jaren. Ik hield me bezig met inlezen in het onderwerp en had bij tijd en wijle een verbale aanvaring met de ‘Master Race’ (1). Eén keer, toen ik een van de klootzakken een antisemiet noemde, begon deze ter verdediging te janken: “Maar ik hou van Arabieren!”… Ik vraag me af waarom? Er was voldoende tijd om na te denken over de eigenaardigheden van de Britse revolutionaire scene, of eigenlijk, het gebrek eraan. Dezelfde onderwerpen verhitten zowel de interne als externe discussies. In tegenstelling tot de linksen met hun kant-en-klare package deal-ideologie, had ik nog steeds geen illusies over de arbeidersklasse, vooral niet als het ging om racisme van het kwaadaardige soort. Hoe zat het, zoals ik onophoudend kon aanstippen bij die steeds vermoeiendere linksen, per slot van rekening met de tumultueuze gebeurtenissen van 1968? – een totale non-gebeurtenis op ons armzalige eilandje. De arbeidersklasse, zo meende ik half serieus, waren te veel bezig Engelands overwinning tijdens het WK voetbal enkele jaren daarvoor te vieren om zelfs maar te overwegen barricades te bouwen en fabrieken te bezetten. Waarover zouden ze zich druk maken? Want, zoals me met depressief makende herhaling verteld werd, “Dit is godverdomme het beste land in de wereld vriend…” En om dat te bewijzen liepen dat jaar 1968, duizenden Londense havenarbeiders, vlees- en viskruiers uit Smithfield en Billingsgate, naar het parlementsgebouw om steun te betuigen aan Enoch Powell (2) en te protesteren tegen ‘immigratie’. Mijn persoonlijke ervaring op het werk, op de fabrieksvloer overtuigden me ook niet van de ruimdenkendheid (laat staan de revolutionaire geest) van de witte arbeidersklasse. Racisme, met de oudere arbeiders als voorhoede, was als een kwaadaardige tumor. Die ouwe klootzakken konden Alf Garnet (3) nog als Leo Trotsky laten klinken. Tijdens de diverse banen die ik had, kwam ik zelden iets tegen dat op klassebewustzijn leek behalve onder studenten. (Maar dat telt eigenlijk niet, toch?) Er moet een of andere verklaring zijn geweest voor dit fenomeen. Misschien de eigenaardige structuur van de industrie in Londen, met z’n kleine bedrijfjes, zonder geschiedenis van vakbondsactivisme? Misschien was het een bijproduct van het Britse imperialisme dat de autochtone arbeidersklasse afgekocht had met een comfortabele levensstandaard? De klere! Die ging er dus niet in bij mij. De lonen waren armzalig en ik kon niet begrijpen hoe arbeiders met een gezin konden overleven. Alle gepraat, logica en goodwill van de wereld, niks kon deze diep reactionaire massa bewegen om zwarte en Aziatische arbeiders in hun midden te accepteren. Niet dat ik maar enig vertrouwen had in de klassen boven ons, degenen die voordeel halen uit onze ellende, onwetendheid en uitbuiting. Mijn diepste wens was dat wij de lagere standen, het plebs zich kon verenigen en hun privileges aanvallen, hun basis van bestaan. Dit was op z’n zachtst gezegd lastig omdat ons proletariaat vol zat met een xenofobie, conservatisme, patriottisme, eerbied en seksisme van epidemische proporties. Er waren hier twee grote tragedies. Het waren niet de boven- en middenklasse die aan het ‘paki-bashen’ waren, die brandende vodden door de brievenbussen duwden en die zwarten en Aziaten verbaal treiterden op het werk en op straat. En daar bovenop was er nog de kruiperige en onderdanige houding die arbeiders zelfs nog toonden tegenover de lagere rangen van de middenklasse, zoals kantoorklerken en voorlieden, om nog maar niet te spreken over de meer verheven sectoren van de maatschappij. En de ultieme grote ironie: de midden- en bovenklasse geloofden oprecht dat ze superieur waren terwijl de lagere standen zichzelf inferieur voelden, en het nog geloofden ook. Geen wonder dat ik woest was, gefrustreerd, klaar om te ontploffen. Maar ik moest nog vele jaren wachten op de grote knaller.

(1) In andere hoofdstukken beschrijft Martin hoe het in die tijd gebruikelijk was dat hij op zondagmiddag naar Hyde Park toog naar de Speaker’s Corner om daar samen met zijn maten nazi’s en extreemrechts tuig het vuur aan de schenen te leggen. Dit mondde vaker dan eens uit in een meer fysieke aangelegenheid.

(2) Enoch Powell was kamerlid van de Conservatieve Partij, de Tories, en had op 20 april 1968 een toespraak gegeven waarin hij zijn zorg uitsprak over de consequenties voor Groot-Brittannië van de toenemende immigratie. Hij keerde zich vooral tegen de invoering van een wet tegen rassendiscriminatie op de woningmarkt. Hij voerde een brief aan van een oude vrouw die de enige blanke was die nog in haar straat woonde en vaak door immigranten gevraagd werd of ze een kamer konden huurden, omdat ze dit weigerde werd ze nu bedreigd en voor racist uitgemaakt. In de pers werd Powells toespraak neergezet als racistisch, maar een groot deel van (wit) Groot- Brittannië leek hem te steunen.

(3)Alf Garnet was een fictief karakter dat gespeeld werd door Warren Mitchel in de BBC-sitcoms “Till death us do part” en “In sickness and in health”, en later keerde het nog wel eens terug in andere series. Alf was een reactionaire, kwaadwillende, zelfzuchtige, vrouwonvriendelijke racist en antisemiet. Mitchel zelf was overigens van Joodse afkomst.

Onder het moto, het kan nog net. 

In de laatste maand van 2006 willen wij nog eens stil staan bij de Spaanse revolutie van 1936, precies 70 jaar geleden. Dit doen we met de spreekster Hanneke Willemse, zij is min of meer DE Nederlandse (en ook een beetje Spaanse) historica van de anarchistische revolte in 1936. Zij heeft meerdere onderzoeken gedaan en heeft tal van publicaties op haar naam staan die een zeer duidelijk beeld geven van de opstand. Over het hoe en waarom, de voorbereidingen en het functioneren van de collectieven tijdens de sociale revolutie en wat al niet meer. Er is natuurlijk ruimte om ook vragen te stellen en in discussie te gaan. En belangrijker: zijn er parallellen te trekken met het heden zoals de volksopstand in Mexico/Oaxaca.  

Ook wordt er een film vertoond genaamd “VIVER LA UTOPIA”. De film bestaat uit interviews van anarchisten die actief deel hebben genomen in de revolte en geven een zeer persoonlijk en indringend beeld van de opstand. De film is in het Spaans met Engelse ondertiteling.  

Ook zullen er Spaanse hapjes zijn.  

aanvang: 18:00 in de Anarchistische Bibliotheek/Bollox Eerste Schinkelstraat 14-16 Amsterdam  

Anarchistische Groep Amsterdam/de Vrije Bond postbus: 16521 1001 RA Amsterdam  

bezoekadres: Anarchistische Bibliotheek iedere zaterdag van 14:00-18:00 Eerste Schinkelstraat 14-16 Amsterdam  

lezen: Directe Actie onregelmatig verschijnend gratis blad van de AGA 

nieuwe webstek: www.agamsterdam.wordpress.com  

ANARCHISTISCHE GROEP AMSTERDAM (AGA)

De AGA is een groep mensen die samenwerken voor het creëren van oplossingen en alternatieven voor de problemen die zij tegenkomen op het werk, op school of ergens anders in de maatschappij. Uitgangspunt hierbij is het anarchisme. De AGA strijdt voor zelfbestuur en een wereld zonder uitbuiting of onderdrukking waarin geproduceerd wordt naar behoefte en niet voor winst.

Organisatie

De AGA is een collectief zonder hierarchie. In de tweewekelijkse bijeenkomst worden alle zaken besproken waarmee de groep zich bezighoudt. Dit betreft het maken van actieplannen in geval van problemen op het werk, maar ook het organiseren van bijeenkomsten en het maken en verspreiden van propagandamateriaal. Alle besluiten moeten worden genomen in deze bijeenkomst, waarbij wordt gestreefd naar consensus. Besluiten die buiten deze bijeenkomst van leden worden genomen moeten eerst worden besproken en goedgekeurd. Dit kan het geval zijn wanneer AGA samenwerkt met andere groepen in federatief verband.

De AGA onderhoudt contacten met vergelijkbare basisgroepen in andere plaatsen en werkt regelmatig samen met verschillende antiautoritaire organisaties. De AGA is aangesloten bij de Vrije Bond (http://www.buitendeorde.nl).

Directe actie

De middelen die de AGA aanwendt zijn diverse vormen van directe actie en informatie. De nadruk ligt op zelforganisatie en er is dus geen tussenkomst van vertegenwoordigers, of bemiddelaars. Alle actie wordt direct door de leden zelf ondernomen. Daarom is directe actie gebaseerd op solidariteit en wederzijdse hulp. Voorbeelden van actiethema’s zijn (geïllegaliseerde) arbeid, kraken/wonen, mensen zonder papieren, antirepressie, antidetentie.

In de afgelopen jaren zijn enkele werkgevers in de horeca met acties bewogen om achterstallig loon te betalen. Huurders en krakers zijn bijgestaan in hun conflicten met huisbaas of gemeente, die de bewoners uit het huis wilde hebben om speculatieve redenen. De AGA heeft meegewerkt aan initiatieven van mensen zonder papieren en heeft solidariteitsacties georganiseerd.

Individuele vrijheden en collectieve verworvenheden worden door de overheid aangetast en de repressieve maatregelen nemen toe. Ook worden steeds meer en langere gevangenisstraffen opgelegd. Het gevangenissysteem is een destructieve uitwas van de staat. Er wordt daarom alles aan gedaan om deze pijler van het regime aan te tasten.

Anarcho-syndicalisme

Het centrale thema van de AGA is de strijd tussen arbeid en kapitaal. Boycot, sabotage en staking zijn vormen van directe actie in deze strijd. Boycot tegen een bepaald bedrijf bestaat eruit de activiteit van dat bedrijf lam te leggen door de producten of diensten ervan niet te gebruiken. Stiptheidsacties, langzaam-aan-acties, blokkades en bezettingen zijn actievormen waarmee het productieproces wordt gesaboteerd. Staking is bedoeld om het productieproces stop te zetten. De staking moet onbegrensd zijn en pas eindigen wanneer de eisen worden ingewilligd. De AGA tracht hierin een stimulerende en organiserende rol te spelen om zelfbestuur te verwezenlijken.

Informatie

Om mensen te informeren over de acties en ideeën van de AGA en anderen, wordt onregelmatig het gratis blad Directe Actie uitgegeven in samenwerking met Anarchist Black Cross (ABC) Amsterdam, een solidariteitsgroep voor (anarchistische en links-radicale) gevangenen. De Directe Actie is op meerdere plaatsen in Nederland te krijgen of in te zien.

De AGA houdt spreekuur en anarchistische bibliotheek in Infokafee Bollox, 1^e Schinkelstraat 14-16, iedere zaterdag van 14 uur tot 18 uur (tel.: 020 6790712). Bij de anarchistische bibliotheek kunnen tegen een kleine borg boeken worden geleend. Ook ligt er een grote hoeveelheid onafhankelijke informatie ter inzage in de vorm van tijdschriften.

Andere toegepaste vormen van propaganda zijn pamfletten, stickers, info- en discussiebijeenkomsten.

Het postadres van de AGA is postbus 16521, 1001 RA Amsterdam of aga@squat.net